Eindelijk ga ik nu echt op reis. Opstaan, ontbijten bij Starbucks aan de overkant, tas pakken en de laatste dingetjes regelen zoals overnachtingsplekken. Dat valt nog tegen, de eerste hostels die ik bel zitten vol maar ik word vriendelijk verder geholpen met telefoonnummers van andere hostels in de buurt.
Ik besluit eerst nog een oude vulkaankrater in Auckland te gaan bekijken. Het ding heet de Maungawhau vulkaan en is heel lang geleden uitgebarsten. Nu steekt 'ie prachtig groen begroeit boven Auckland uit. Met de auto kom je halverwege en voor de rest wandel ik het bergje op. Boven aangekomen kijk je in een diepe ronde krater. Precies zoals je van een vulkaan verwacht. Ik loop een rondje over de kraterrand met een mooi uitzicht over de omgeving en wandel dan rustig terug naar m'n auto.
Nu echt op weg. Navigatie ingesteld en al snel laat ik Auckland achter me. De natuur waar ik nu doorheen rij is ongelooflijk. Een berglandschap begroeid met jungle vegetatie zoals grote varens en palmbomen. Af en toe een blik tussen de bergen door op een azuurblauwe zee met talrijke eilandjes voor de kust. Het lijkt het paradijs wel.
Om 13.00 kom ik aan op de eerste plek van bestemming: North Shore Aerodrome. Hier heb ik afgesproken om 15.00 uur te gaan aerobaticsvliegen. Ik hoopte in een Robin, dezelfde als in Rotterdam, maar ze hebben enkel de Slingsby Firefly als aerobaticskist beschikbaar. Nou jah, ook prima hoor :-)
De tussenliggende tijd besteed ik aan een goede lunch op het balkonterras van het vliegveld.
Om 15.00 is het zover en maak ik kennis met de instructeur. Een aardige vent die me wat meer over de achtergronden van het vliegtuig verteld terwijl we samen de inspectie van de kist doen. Het komt er op neer dat een Brits bedrijf in zweefvliegtuigen ook dacht een trainer voor de luchtmacht te kunnen maken en dit met wisselend succes voor elkaar heeft gekregen. We gespen ons in, doen alle checks en taxieen naar het begin van de baan. Een akelig smal baantje eigenlijk. Niet veel breder dan ons landingsgestel. De take off gaat prima en al snel klimmen we met 90 knopen naar 3000 voet. Het uitzicht is adembenemend. Onder ons een grote baai met witte stranden en in de baai allemaal puntige, groen begroeide eilandjes.
Op 3000 voet de HASELL checks en dan kunnen we beginnen. De instructeur had al gewaarschuwd dat het een nogal gevoelig vliegtuig is met wat vervelende stall en spin eigenschappen. Ook aerodynamisch is het niet echt een topper want voor looping-figuren moeten we, ondanks de 200PK motor, eerst aanduiken tot 130 knopen. Dat kan onze Robin met 160PK een stuk beter.
Na wat hoge bochten beginnen we met de looping. Het is nog lastig om 'm goed over de top te krijgen en je moet heel gevoelig bijsturen. Dat blijkt wel als de instructeur 'm nog eens voor wil doen en iets te hard aan de stick trekt. We vallen er pardoes uit. Ik oefen de looping nog een paar keer tot ik weet waar de grenzen ongeveer liggen. Het is wel duidelijk dat het lijstje met figuren dat ik in mijn hoofd had niet gaat lukken vandaag. We spelen nog een beetje en keren dan terug naar het veld, want om 16.00 heeft hij weer een volgende les. Na de landing mag ik voor 30 minuten zuivere vliegtijd NZ$ 157 aftikken, inclusief instructeur en landingsgeld. Da's nog best betaalbaar.
Ik vervolg mijn weg door het prachtige landschap naar Waipu waar ik een hotelletje heb geboekt. In het plaatsje (niet meer dan wat huizen langs de weg) eet ik in een restaurantje met een heel vriendelijke eigenaar met Nederlandse achtergrond. Dan rij ik nog even naar het strand van Waipu Cove om wat foto's te maken van de zonsondergang.
Terug in het hotel bekijk ik op m'n tablet de Nieuw Zeelandse film "Whale Rider" (bedankt Christian). Hele mooie film. Tijd om te gaan slapen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten