Gebakken spek met gepocheerde eieren, zalm en wat spinazie op toast. Een heerlijk begin van de dag in een van de vele eetzaakjes die Nelson rijk is. Na dit feestelijk ontbijt wandel ik verder naar de markt, die hier op zaterdagochtend wordt gehouden. Het zonnetje schijnt, er staat nauwelijks wind en toch is het niet overdreven warm. Het is druk op de markt. De kraampjes bieden voornamelijk verse streekwaren en er zijn ook veel kraampjes met ambachtelijke of artistieke produkten. Her en der proberen straatmuzikanten een centje bij te verdienen. Ik wandel eens rustig rond en zie een hoop lekkere en leuke dingen. Bij verschillende kraampjes koop ik zelfgemaakte honing, versgebakken ciabatta met fetta en olijven, Goudse schapenkaas en nog warme, vers gebrande cashewnoten. Ook nog wat kleine souvenir-knutselarijtjes en tenslotte een mooi geklonken mes. De man van het messenkraampje heeft een hele uitstalling van allerlei unieke messen. Hij maakt ze zelf en geeft ook workshops van een dag om zelf je eigen mes te maken. Dat lijkt me wel gaaf, maar je kunt je alleen met 2 man tegelijk hiervoor opgeven. Dat is dan weer lastig als je alleen reist.
Terug in het hostel ga ik lekker in de tuin zitten en regel telefonisch wat activiteiten voor de komende dagen in de omgeving. Na de lunch klets ik met de eigenaar en een Nederlander die net is aangekomen. Ik krijg zo nog wat goede reistips. Mijn onkunde met wasmachines komt pijnlijk aan het licht als ik na het draaien van een wasje de verkeerde knop indruk en het hele wasprogramma opnieuw start. Gelukkig weet de vrouw des huizes dit voor me op te lossen.
Genoeg gerelaxed. Tijd om wat te gaan doen. Ik pak de auto en rij naar het strand waar ik me een uurtje vermaak in de zon, de zee en op het terras. Dan door naar Simpit Technologies net buiten het plaatsje, waar ik om 5 uur een afspraak heb. Het is een klein zaakje waarvan de eigenaar een indrukwekkende flightsimulator heeft gebouwd. Je zit op een kleine verhoging en bijna helemaal rondom je wordt de cockpit van een vliegtuig naadloos geprojecteerd met behulp van 6 beamers. Het is een projectie van 270 graden en je kunt dus ook opzij en zelfs schuin naar achter over je schouders kijken. De stoel waar je in zit beweegt een beetje mee en schokt en schudt om het realisme te verhogen. Erg knap gemaakt allemaal en ik begin mijn eerste vluchtje met een L39 straaltrainer. De omgeving van Nelson ziet er erg goed uit en ik kan laag tussen de bergen door vliegen. Dan stijl omhoog om wat aerobatics uit te proberen. Het voelt en ziet er allemaal heel realistisch uit. Behalve dan de G-krachten, die ontbreken maar zo word je ook niet misselijk...
Na de L39 kruip ik in de cockpit van een Spitfire en vlieg wat rondjes over de omgeving. De eigenaar vertelt me dat een lokale aerobaticspiloot al ruim 300 uur gemaakt heeft met de simulator in een Pitts Special en dat dit vliegtuig heel realistisch is nagemaakt. Dat wil ik natuurlijk ook proberen en enkele tellen later buitel ik door het virtuele luchtruim in een kleine tweedekker. Dit is inderdaad een prima en hele goedkope manier om aerobatics te oefenen. Je kunt goed om je heen kijken, wat bij een huis-tuin-en keuken simulator nauwelijks mogelijk is.
Ik zit net bovenin een stallturn en geef vol links voeten als ik plotseling een harde kloink hoor. Oeps, het linkerpedaal heeft het begeven en bungelt er nu zielig bij. Enigzins beschaamt roep ik de eigenaar erbij. Die kijkt wat treurig naar zijn gesloopte creatie en begint meteen de pedalenset te ontmantelen. Wel sneu want hij is heel enthousiast en wilde me net laten zien hoe je ook heel realistisch vliegdekschip-landingen kunt maken met de simuator. Maar nu is het einde oefening. Ik betaal het half uurtje dat ik gevlogen heb en ga er maar snel vandoor. Als ik omkijk zie ik de eigenaar al druk in de weer met schroevendraaier en soldeerbout.
Vanavond niet uit eten maar zelf koken in het hostel. Nou ja, als je een steak bakken koken wilt noemen :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten