Vandaag ga ik de Waitomo Caves bezoeken en daarna rij ik in zo'n anderhalf uur door naar het plaatsje Rotorua, waar als het goed is een hostel-kamer op me wacht.
Het gebied rond Waitomo is bekend om z'n vele grotten en een aantal daarvan worden commercieel geexploiteerd. Ik ga met de organisatie Rap, Raft 'n' Rock op pad, die een 5 uur durende activiteit beloven. Om 9 uur 's ochtends sta ik in m'n zwembroek bij het kantoortje klaar.Een handdoek en extra paar sokken onder m'n arm. Er arriveren nog 4 deelnemers , waaronder een tamelijk forse Noor, en tesamen met de gids gaan we in een busje op pad. De eerste stop, na 10 minuten een onverharde weg volgen, is bij een aantal grote zeecontainers. Hier worden we in een wetsuit en klimtuigje gehesen. Ter bescherming van het wetsuit moet iedereen een kleurige piamabroek eroverheen aantrekken. Het geheel wordt afgemaakt met een paar witte rubberen kaplaarzen en een helm met homemade mijnlamp er op gemonteerd. Het resultaat ziet er wat eeuhmmm bijzonder uit. Het zonnetje schijnt weer volop en enigzins oververhit stapt iedereen weer in het busje voor de laatste etappe naar de grot. Zoals het een echte grot betaamt ligt die onder grond en om daar te komen moeten we afdalen in een grote spelonk. We oefenen de abseiltechniek eerst met een los stuk touw en dan mogen we allemaal 40 meter de spelonk in abseilen. De afdaling is niet moeilijk maar wel erg mooi. Stralen van het ochtendlicht schijnen door de bomen en rotsen boven je en lichten op in de waterdamp die uit de spelonk opstijgt. Het lijkt of je afdaalt in een Jurrasic Park-achtige wereld. Op de bodem aangekomen sta je meteen in een stromend riviertje. Het kost wat tijd om iedereen de afdaling te laten maken.Als iedereen beneden is aangekomen trekken we onze klimgordels uit en krijgt ieder een opgeblazen binnenband van een auto uitgereikt. Met het ding onder de arm plonzen we stroomopwaarts de grot in. Het water is wisselend diep. Soms tot je enkels en soms tot je middel. Dikke stalagtieten en -mieten geven een indicatie van de ouderdom van de grot. Wellicht wel 100.000en jaren of nog veel ouder. Als we geen daglicht meer zien doet ieder zijn lamp uit. De gids slaat met een harde knal zijn binnenband op het water. Overal gloeien groene lichtpuntjes op. Gloeiwormen. Maar hier zijn er veel meer dan in de grot in Waipu. Zover je links en rechts in de grot kunt kijken wordt het plafond verlicht door miljoenen lichtpuntjes. Een adembenemend schouwspel. Nu komt ook de meegenomen binnenband van pas. We gaan er met onze kont inliggen en laten ons dan meevoeren met de stroming van het water in de grot. Het heeft iets magisch om zo voort te kabbelen in het pikkedonker met alleen de verlichting van de gloeiwormen, die als een soort onmetelijke sterrenstels boven je voorbij glijden. We passeren weer de spelonk en gaan aan de andere kant verder. Onderweg weet de gids nog een aantal leuke klim, kruip en klauter plekjes in de grot. Niet echt geschikt voor claustrofibische mensen of de oversized Noor. Na een pauze met warme limonade en chocolade gaan we weer terug naar de spelonk. Hier volgt de laatste activiteit: het naar boven klimmen uit de spelonk via de steile rotswand. Wel keurig gezekerd door onze gids. Een klein uurtje later zijn we weer fris gedouched terug bij het kantoor waar een kop soep wacht. Iedereen koopt de CD met foto's die de gids onderweg gemaakt heeft.
De weg naar Rotorua is weer bijzonder mooi. De tropische vegetatie maakt langzaam plaats voor loofbomen en dennebossen. Het landschap blijft grillig en de weg kronkelt over en langs heuvels, bergjes en meren. Als ik Rotorua nader ruik ik een scherpe rotte eierenlucht. Zwavel. Rotorua ligt midden in een geothermisch gebied, zeg maar een actief vulkaanlandschap. Mijn kamer in het hostel heeft de lengte en breedte van een eenpersoonsbed met daarnaast nog 30cm om de deur open te kunnen doen. Weinig reden dus om in de kamer te blijven en na wat toeristische informatie te hebben ingewonnen maak ik een wandelingetje langs het grote meer waar Rotorua aan ligt. Het wandelpad geeft een eerste voorproefje van wat hier in de omgeving is te beleven. Links en rechts zijn pruttelende poelen waar dikke, stinkende rookpluimen uit opstijgen. Na een klein uurtje wandelen kom ik uit bij een Spa, die dankbaar gebruik maakt van al deze gratis warmte. Ik heb m'n zwembroek bij en de rest van de avond breng ik door in warme, stinkende baden met uitzicht over het meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten