Ik word wakker van de regen die op het dak roffelt. Opstaan, spullen pakken, olie chekken en vertrekken. Om 9 uur rij ik weg van het hostel en volg de binnendoor route die de navigatie voor me heeft uitgestippelt. Het is opgehouden met regenen. De bossen op de flanken van de heuvels lijken op adem te komen na de warme dagen van de afgelopen week. Dikke dampwolken stijgen op tussen de bomen en de hoogste heuveltoppen zijn verscholen in de wolken. Een mooie dag om ruim 600km te gaan rijden.
De weg kronkelt en slingert tussen de heuvels door. Het lijkt wel of ik de enige ben die op pad is, want ik kom geen andere auto tegen. De route komt weer dichter bij de kust en tussen de beboste heuvels door zie ik hoge, goudgele zandduinen. Na een uur rijden kom ik uit bij een veerpont. Hij ligt al te wachten en ik kan er direct oprijden. De veerpont zet me af aan de andere kant van een diepe inham in de kust met de naam Hokianga Harbour.
Hier volgt de weg de westkust naar het zuiden. Al snel is de zee niet meer in zicht en wordt het landschap weer heuvelachtig. Even later rij ik in een bos tussen 2 muren van dichte tropische begroeiing. De weg slingert weer als vanouds waarbij ik als een rally-coureur constant linksom en rechtsom bochten neem.
Een parkeerplaatsje naast de kant van de weg markeert een bijzonder punt. Een paar minuutjes lopen vanaf het parkeerplaatsje kom je bij Nieuw Zeelands grootste boom uit. De 2000 jaar oude Tane Mahuta (God van het Woud), een Kauri boom die ongeveer 6 meter breed is en tientallen meters hoog. Een indrukwekkend ding inderdaad. Een paar kilomter verderop kun je weer parkeren voor een wandelroute het bos in. Er zijn verschillende keuzes en ik neem de kortste. Die leidt naar nog een 4-tal uit de kluiten gewassen Kauri bomen die gezusterlijk bij elkaar staan. Ze heten dan ook niet voor niets de 4 zusters.
Leuk allemaal maar ik heb nog flink wat kilometers voor de boeg. Morgenmiddag heb ik een afspraak in Hamilton, een stadje ongeveer anderhalf uur rijden onder Auckland.
Ik blijf de toeristische route naar het zuiden volgen die grofweg de westkust volgt. Het zijn hier maar smalle wegen en de snelheid komt niet vaak hoger dan 80km per uur. Tegen 5 uur kom ik bij Auckland aan. Het is de grootste stad van Nieuw Zeeland en heeft een heuse avondspits met files. Ik worstel me dwars door de stad en zie de markante Skytower overal boven uitsteken. Die heb ik 2 weken geleden nog bezocht, maar dat lijkt nu wel een eeuwigheid.
Eindelijk ben ik door het stadsverkeer heen en kan ik de snelweg naar het Zuiden verder volgen. Om 7 uur 's avonds kom ik doodmoe in Hamilton aan. Ik neem een kamer in het eerste de beste hostel wat ik tegenkom. Als ik na het eten terugwandel van een restaurantje in de buurt word ik getrakteerd op een flinke stortbui. Pffffff.... ik ben blij als ik in bed lig.
De weg kronkelt en slingert tussen de heuvels door. Het lijkt wel of ik de enige ben die op pad is, want ik kom geen andere auto tegen. De route komt weer dichter bij de kust en tussen de beboste heuvels door zie ik hoge, goudgele zandduinen. Na een uur rijden kom ik uit bij een veerpont. Hij ligt al te wachten en ik kan er direct oprijden. De veerpont zet me af aan de andere kant van een diepe inham in de kust met de naam Hokianga Harbour.
Hier volgt de weg de westkust naar het zuiden. Al snel is de zee niet meer in zicht en wordt het landschap weer heuvelachtig. Even later rij ik in een bos tussen 2 muren van dichte tropische begroeiing. De weg slingert weer als vanouds waarbij ik als een rally-coureur constant linksom en rechtsom bochten neem.
Een parkeerplaatsje naast de kant van de weg markeert een bijzonder punt. Een paar minuutjes lopen vanaf het parkeerplaatsje kom je bij Nieuw Zeelands grootste boom uit. De 2000 jaar oude Tane Mahuta (God van het Woud), een Kauri boom die ongeveer 6 meter breed is en tientallen meters hoog. Een indrukwekkend ding inderdaad. Een paar kilomter verderop kun je weer parkeren voor een wandelroute het bos in. Er zijn verschillende keuzes en ik neem de kortste. Die leidt naar nog een 4-tal uit de kluiten gewassen Kauri bomen die gezusterlijk bij elkaar staan. Ze heten dan ook niet voor niets de 4 zusters.
Leuk allemaal maar ik heb nog flink wat kilometers voor de boeg. Morgenmiddag heb ik een afspraak in Hamilton, een stadje ongeveer anderhalf uur rijden onder Auckland.
Ik blijf de toeristische route naar het zuiden volgen die grofweg de westkust volgt. Het zijn hier maar smalle wegen en de snelheid komt niet vaak hoger dan 80km per uur. Tegen 5 uur kom ik bij Auckland aan. Het is de grootste stad van Nieuw Zeeland en heeft een heuse avondspits met files. Ik worstel me dwars door de stad en zie de markante Skytower overal boven uitsteken. Die heb ik 2 weken geleden nog bezocht, maar dat lijkt nu wel een eeuwigheid.
Eindelijk ben ik door het stadsverkeer heen en kan ik de snelweg naar het Zuiden verder volgen. Om 7 uur 's avonds kom ik doodmoe in Hamilton aan. Ik neem een kamer in het eerste de beste hostel wat ik tegenkom. Als ik na het eten terugwandel van een restaurantje in de buurt word ik getrakteerd op een flinke stortbui. Pffffff.... ik ben blij als ik in bed lig.
Hoi Manuel,
BeantwoordenVerwijderenMamma vertelt af en toe wat je hebt meegemaakt. Ik vond de tweede foto van de Orka ook heel mooi. Kan je mij misschien nog de foto groot sturen? dan print ik hem uit en doe ik hem in mijn werkstuk. Ik heb 7 maart mijn spreekbeurt en dan moet ik ook mijn werkstuk inlevren.
groetjes,
Tara