Dag 12 - Poor Knight Islands 1

Spannend... vandaag begint de duikcursus. Of beter gezegd, de buitenwater-duiken voor m'n PADI Open Water duikbrevet. Het theorie-gedeelte en de zwembadduiken heb ik al in Nederland gedaan. De 4 benodigde duiken vinden plaats bij de Poor Knight Islands, schijnbaar een van de mooiste duiklocaties ter wereld. We zullen zien...

Om kwart voor 8 ben ik bij het duikcentrum waar ik kennismaak met Dawn en mijn 3 medecursisten. Een Nieuw Zeelands echtpaar en een Duitser.
We gaan meteen aan de slag met het inpakken van onze duiktas. Octopus, vest, flippers, schoentjes en een 7mm dik duikpak.
Alles wordt aan boord gebracht van de Calipso, een flinke boot speciaal ingericht voor duiktrips. Elke duiktas is onder een bank geschoven waarachter 2 duikflessen staan. Het ziet er allemaal strak georganiseerd uit.

Het is prachtig weer als we met een stevig gangetje wegvaren uit de haven van Tutukaka. Het is een uurtje varen naar de eilandengroep die we in de verte al zien liggen. Dawn neemt ons groepje apart op het bovendek en begint met de briefing van de eerste duik. Dat doet ze vakkundig en heel grondig. Het hele uur naar de eilanden is ze aan het woord. Dan gaan we voor anker in de luwte van het eiland. Of beter eilandje. Een flink stuk rots dat recht uit zee torent en bovenop flink begroeit is. Het schijnt dat er unieke diersoorten op rondlopen omdat de evolutie hier de afgelopen miljoenen jaren heeft stilgestaan. Het betreden van het eiland is dan ook verboden.

We trekken onze duikuitrusting aan. Met 12kg lood aan m'n lijf en een grote fles op m'n rug voel ik me lomp en zwaar. En lopen met die flippers aan is ook onmogelijk. Dan zijn we eindelijk aan de beurt om te water te gaan. Met een grote stap springen we van het achterdek in het water, waar Dawn ons verzamelt.
Ze controleert of we goed zijn uitgelood en dan dalen we eindelijk af onder water.

Zodra ik onder water zwem, kom ik in een andere wereld terecht. Het water is heel helder en je kunt tot op de bodem kijken. De hoeveelheid vissen die ik zie is onvoorstelbaar. Geen tientallen maar honderden, wellicht wel duizenden. In alle soorten en maten en kleuren. Temidden van al deze vissen dalen we af naar de bodem, waar grote zeewierplanten op de rotsachtige bodem zachtjes heen en weer deinen. We volgen Dawn naar een plek wat verderop. Onderweg zien we een pijlstaartrog op de bodem in het zand liggen met zijn kenmerkende zwarte staart/stekel. Zo'n beest heeft ooit eens Steve Irwin dodelijk gespietst.

We zwemmen naar een plek waar we rustig op de bodem kunnen zitten en oefenen daar ons masker te klaren. Allerlei vissen komen nieuwsgierig bij ons kijken wat we aan het doen zijn. Hierna zwemmen we nog wat rond en gaan dan terug naar de oppervlakte. Hier laat Dawn ons nog een paar oefeningen doen en dan is de eerste duik alweer voorbij. Wat een wonderbaarlijke kennismaking met de onderwaterwereld.

Na de lunchpauze aan boord gaat de Calypso op een nieuwe locatie voor anker. We hijsen ons weer in onze duikuitrusting en gaan te water. De onderwaterwereld is ook hier weer adembenemend. Er staat onder water een stevige deining. In een constant tempo zie je het zeewier op de bodem samen met alle vissen die er rondzwemmen heen en weer bewegen. We dalen af naar de bodem om ook hier weer de nodige oefeningen te doen. Met deze deining een stuk lastiger.

De wereld is hier zo mooi dat ik veel liever rond zou zwemmen dan deze oefeningen te doen. Als Dawn dan ook bezig is met 2 anderen sein ik m'n buddy om samen een klein rondje te zwemmen. We zijn nauwelijk onderweg of ik kijk om en zie Dawn driftig naar ons gebaren. Oeps... we moeten terugkomen en krijgen een vermandende vinger  als reprimande. De rest van de duik blijven we braaf en na nog wat oefeningen gaan we weer terug naar de oppervlakte. Wat gaat de tijd snel als je onderwater bent. Als iedereen aan boord is worden de motoren gestart en varen we weer terug naar de haven.

We zijn echter nog geen 10 minuten onderweg of de Skipper ziet de kenmerkende vin van een Orca uit het water steken, en nog een en nog een. Het lijkt wel een hele familie. Enthousiasme alom aan boord want dit is geen dagelijkse kost. We varen er heen en via de boordradio worden ook andere boten in de omgeving op de hoogte gebracht. Er zijn meerdere groepjes Orca's en we varen van  groepje naar groepje. Op een gegeven moment zwemmen ze pal naast de boot, samen met een groep dolfijnen. Je ziet hun grote zwart witte lichamen onder water naar de oppervlakte komen, dan duiken ze boven water, spuiten een fontijn uit hun luchtgat en duiken dan weer onder. Heel indukwekkend. Na ruim een uur gaan we weer verder terug naar de haven.

Terug aan land ga ik met Bernie, de Duitser, en zijn vriending Norma een biertje drinken. Onder het genot van een steak maken we vervolgen wilde plannen om te gaan wrakduiken na deze cursus. Het klikt wel, Bernie blijkt ook een CTO te zijn van een Duitse startup.

Rond 10 uur ben ik terug in m'n cabin. Doodmoe van de lange, inspannende dag ga ik direct slapen.