Dag 14 alweer. Twee weken onderweg en ik zit pas 300km boven Auckland. In dit tempo ga ik wel een jaar nodig hebben om heel Nieuw Zeeland te bereizen. Hmmm, dat zou niet echt een straf zijn ;P
Ik pak m'n spullen en laad de auto in en loop dan nog even langs bij de cabin van Bernie en Norma om gedag te zeggen. Om 10 uur precies rij ik het terrein af. Muziekje aan, navigatie ingesteld en het is weer een zonnige dag. Volgens de navigatie is het vandaag 80km rijden en daar ga ik anderhalf uur over doen. Ik verbaas me er nog steeds over hoe kort de afstanden zijn in Nieuw Zeeland.
De auto rijdt 1:10 en de benzinemeter lijkt akelig te kloppen. Geeft bijna per liter aan hoeveel er nog in de tank zit. Met nog een kwart tank vol maar geen risico's nemen en bij het eerste benzinestation aftanken. Iets te letterlijk want het ding slaat niet af waardoor een grote gulp benzine wordt gemorst. Ach jah voor NZ$2 per liter kan dat er wel bij.
De rit naar Paihia aan de Bay of Islands, weer wat verder noordelijk aan de kust, verloopt verder voorspoedig. Vlak voor het middaguur rij ik het toeristische plaatsje in. Ik parkeer aan de boulevard die uitkijkt over de baai. De baai doet zijn naam eer aan, want is rijkelijk voorzien van allerlei groenbegroeide eilandjes, waarvan de meeste voorzien van een mooie, goudgele rand strand. Het is hier duidelijk een watersport mekka. De haven ligt vol met allerlei soorten boten en in de baai wordt driftig gezeild en gevaren. Direct achter het plaatsje begint het tropisch begroeide heuvellandschap. Wat een land...
De hostels lijken zich gegroepeerd te hebben in een straat. Ik ga er een aantal af, maar die blijken allemaal vol te zitten. Oei, had ik misschien toch beter van tevoren moeten bellen. Gelukkig is er een hoop keus en na een aantal pogingen is het raak. Echter de eenpersoonskamer bevindt zich op een andere locatie, maar niet ver weg. Prima, ik volg met mijn auto de eigenaresse en we rijden het plaatsje uit de heuvel op. Daar is tegen de heuvel een woning aangebouwd die uitkijkt over Paihia. In de woning worden de slaapkamers los verhuurd. De woonkamer is een gezellige kamer met luxe banken, kachel, LCD-tv en een grote schuifdeur die uitkomt op de veranda die de hele breedte van de woning beslaat. Vanaf de veranda een mooi uitzicht over het dal en en het omringende heuvellandschap.
Prima stek, ik installeer me in de kamer en neem dan de auto terug naar Paihia.
Ik wil graag nog wat duiken om ervaring op te doen. Er liggen in deze omgeving twee scheepswrakken waarop gedoken wordt, maar met mijn 4 duikjes ben ik denk ik nog wat te onervaren hiervoor. Dive Tutukaka heeft me hier een duikshop aangeraden dus ga ik die maar eens bezoeken met de vraag wat de mogelijkheden zijn. Die vraag blijkt niet moeilijk te beantwoorden. Alles is hier mogelijk en mijn gebrek aan ervaring is geen enkel probleem om de wrakduiken te doen. Tsja, zelf ben ik daar niet zo zeker van. Maar dan wordt een interessante optie geboden. De Advanced diver cursus. Dat zijn 5 duiken over 2 dagen met elk een ander onderwerp waarbij ik 1 op 1 wordt begeleid door een instructeur. Verplicht zijn de diepwaterduik en een navigatieduik. De diepwaterduik is meteen een bezoek aan het wrak van een afgezonken fregat. Dit klinkt wel interessant en ik boek de cursus. Meteen krijg ik weer een dik PADI cursusboek mee en huiswerk voor de volgende dag.
Tevreden ga ik op een terrasje aan de baai lunchen. Het is nog vroeg in de middag en ik vraag me af wat ik nou nog eens kan doen. Terwijl ik langs het haventje loop, wordt het antwoord me in de schoot geworpen. Daar ligt de "Mack Attack" te dobberen. Een flinke speedboat met allemaal stoeltjes op het voordek. Afvaart over een kwartier dus dat komt mooi uit. Voorzien van regenjas en reddingsvest gesp ik me, samen met nog eeen aantal andere passagiers, in 1 van de stoeltjes. Zodra we de haven zijn uitgevaren gaat het gas vol open en stuitert de Mack over het water van de baai. Een rondvaart door de baai van ruim anderhalf uur volgt. We scheren langs eilandjes en varen door een natuurlijk gevormde boog in de rotsen. Onderweg wordt er nog uitgekeken naar een walvis die daar schijnt rond te zwemmen. Maar hij wordt niet gevonden en we stuiteren weer vrolijk verder.
Zo is het alweer einde middag als ik in de woning terug kom. Mijn mede huisbewoners zijn er nu ook. Twee wat oudere dames van Duitse afkomst. We kletsen wat en dan ga ik bedenken wat ik na de duikcursus wil gaan doen. Nog verder noordwaards of de reis naar het zuiden gaan beginnen...
Na het eten is het tijd om te gaan leren. Twee hoofdstukken met oefenopgaven. De veranda is hier een prima plek voor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten