Vandaag de tweede duikdag. Als alles goed gaat ben ik aan het einde van de dag een gebreveteerd duiker...
Alles mag vandaag een kwartiertje later want er hoeven geen spullen gepakt te worden. Maar ik ben vroeg wakker en wandel rustig naar het duikcentrum.
Daar zit Dawn al te wachten op het terras. Als iedereen van ons lesgroepje is aangekomen beginnen we op het nabijgelegen grasveld te oefenen met kompasnavigatie. Met een handdoek over ons hoofd een koers volgen terwijl je buddy de stappen telt. Als Dawn hierover tevreden is gaan we aan boord van de Calypso en snel daarna vaart die uit. Het weer is wederom prachtig, geen wolkje en geen zuchtje wind. Het water is bijna zo glad als een spiegel.
We zijn de haven amper uit of een aantal dolfijnen vergezellen ons. Ze zwemmen vlak voor de boeg van de boot en duiken daar op en neer alsof ze willen laten zien dat ze lekker toch sneller kunnen zwemmen dan wij varen. Dan geeft de skipper volg gas en vaart een dolfijn bruut in tweeen. Nee hoor, even checken of iedereen wel oplet ;-)
Een prachtig begin van de dag, maar Dawn is genadeloos en begint weer met de briefing van de oefeningen. Dit keer moeten we de noodopstijging droog oefenen. We staan om de beurt allemaal te trappelen met onze armen omhoog in de superman-houding. De andere opvarenden kijken meelijwekkend toe.
Na een klein uurtje gaat de Calypso weer voor anker voor de kust van de Poort Knight Islands. Een andere plek dan gisteren. Dawn zorgt ervoor dat we als eersten onze duikuitrusting aan hebben en ook als eersten in het water liggen. We beginnen direct met de oefening van de noodopstijging.
Afdalen naar 6m en dan al aaaaahhhhhh murmelend weer naar boven flipperen. Echter halverwege de opstijging zit ik zonder lucht en moet ik even een ademteug nemen. Dawn ziet het en is onverbiddelijk. Weer omlaag en opnieuw de oefening doen. Hmmm....zou het komen omdat ze me duikpak maatje M hebben gegeven ?
Na de oefening duiken we met z'n allen tot een meter of 12. Het krioelt weer van de vissen. Een tropisch aquarium is er niks bij. Vlak voor ons komt op z'n dooie gemak een pijlstaarrog voorbij zweven met rustige slagen van de uiteinden van z'n vleugels. We doen nog wat oefeningen en zwemmen wat achter Dawn aan die ons tussen de planten en de rotsformaties door troont. Plots schijnt ze met haar zaklamp op een stuk rots. Het blijkt een flinke schorpioenvis te zijn, die zich camoufleert als rots. Wat een lelijk, indrukwekkend beest is het. Dan is de tijd alweer op en gaan we naar de oppervlakte. Na nog wat oppervlakte-oefeningen mogen we eindelijk pauzeren en lunchen. Hoewel, mijn lunchpakketje is vergeten. Gelukkig wordt dit creatief opgelost.
De calypso verkast naar een andere locatie vlak bij een grote rotsformatie in de vorm van een boog. We gaan weer snel te water om de laatste oefeningen te doen. Al oefenend duiken we tot een meter of 17 diep en komen we onder de boog terecht. Daar krioelt het van de scholen vissen. Vlak bij onze oefenplek op de bodem steken 2 murena's hun kop uit een rotsspleet. De bek geopend en voorzien van een indrukwekkende rij vlijmscherpe tanden. Dawn richt haar zaklamp op een dikke, grote, oranje bijna lichtgevende zeester. Wat een wereld...
Na alle oefeningen gaan we weer terug naar de boot waar we onze duikuitrusting uitdoen en dan weer te water gaan om te snorkelen. Al drijvend met je gezicht in het water de wondere onderwaterwereld aanschouwen. Bijzonder. Dan is het tijd om terug te gaan.
Maar aan boord is er grote opwinding. Een aantal duikers hebben een reusachtige Manta Ray voorbij zien zwemmen met een spandwijdte van enkele meters. Een bijzondere gebeurtenis, jammer dat we dat gemist hebben.
De terugreis gaat snel. Onderweg vullen we ons logboek in en maakt Dawn alle formulieren in orde voor ons brevet. Terug bij het duikcentrum krijgen we allemaal een certificaat en het brevet. We vieren dit met enkele biertjes op het terras. Bernie, Norma en ik blijven als laatste over. We worden uitgenodigd om die avond mee te doen met de BBQ van het personeel van het duikcentrum, waar we graag op in gaan.
Het is eeen 'bring your own' feestje en natuurlijk hebben we niks bij. Maar alles wordt gul gedeeld en we hebben een gezellige avond, waarbij naarmate het bier vloeit de afmetingen van de Manta groeit tot de omvang van een huizenblok.
Terug wandelend naar de camping bespreken we verdere plannen. Bernie en Norma besluiten toch niet verder noordwaarts te gaan om te gaan wrakduiken. Ze hebben nog anderhalve week en willen ook nog het zuidereiland bezoeken. Zij gaan dus direct door naar het zuiden. Jammer maar wel logisch.
Ik ben weer versleten na deze dag en het licht gaat dan ook snel uit...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten