Shit, autosleutel kwijt. Gisteren voor het laatst gezien toen ik mijn ferryticket boekte en mijn kenteken moest doorgeven. Met een beetje geluk heb ik 'm in het boekingskantoortje laten liggen. Gelukkig heb ik nog een reservesleutel dus ik hoef me geen hele grote zorgen te maken. Eerst maar even uitchecken en m'n tassen in de auto zetten, die nu op een parkeerplaats staat waar ik ook niet zo'n goed gevoel bij heb. Een klein doodlopend zijstraatje zonder parkeerborden. In alle omliggende straten is het enkel parkeren voor bewoners, wel duidelijk aangegeven met borden.Nou ja, hij hoeft er nog maar een paar uurtjes te staan.
Het zonnetje schijnt en het waait nauwelijks. In het boekingskantoortje hebben ze inderdaad m'n autosleutel gevonden. Lucky me :-) Ik wandel door naar de haven, waar allerlei winkeltjes en cafeetjes aan liggen. Lekker op een terrasje aan het water ontbijten, zo is Wellington toch wel prettig. Nog een beetje rondstruinen door het centrum, waar een paar gezellige winkelstraten liggen en dan terug naar het hostel. Lisa vertrekt ook vandaag en ik zet haar af bij de Interislander Terminal, dat scheelt haar weer een tocht met treinen en bussen. Zelf vaar ik met de Bleubridge ferry naar het Zuidereiland.
De ferry vaart om een uurtje of 2 af. Binnen zijn er overal zitplaatsen en een uitgebreide restauratie. Door de grote ramen zie ik Wellington langzaam uit het zicht verdwijnen. Dag Noordereiland. Dan volgen een paar uurtjes varen op zee. Ik vul de tijd met wat dutten en een filmpje kijken op m'n tablet. Hallo Zuidereiland. We varen door de Noordelijke fjorden van het Zuidereiland. Hoge, groen begroeide heuvels en eilanden rijzen links en rechts op uit het water met als achtergrond het berglandschap van de vaste wal. Dat belooft een hoop moois.
Vanuit het havenplaatsje Picton rij ik meteen door naar de wat grotere plaats Nelson zo'n 100km naar het Westen. Het is weer een aardige slingerweg door de bergen, die nu begroeid zijn met donkere naaldboom bossen. Het is een ander landschap dan het Noordereiland. Na anderhalf uur rij ik Nelson binnen. Een prettig klein plaatsje gelegen aan een grote baai. Het familie-hostel is klein en gemoedelijk en gehuisvest in een wit victoriaans huis net buiten het centrum. Maar een paar kamers, een gezamenlijke keuken, woonkamer en een lekkere tuin. In de vriezer liggen ijsjes voor de gasten. Het echtpaar ontvangt me hartelijk en voorziet me van allerlei tips en handige weetjes over de omgeving. Het voelt erg prettig aan allemaal.
De komende dagen een beetje relaxen, in de buurt wat rondkijken en gaan bedenken wat ik op het Zuidereiland wil gaan zien en doen. Het Abel Tasman Park is hier in de buurt en daar wil ik zeker nog naar toe. Nou ja, we zien wel. Eerst maar eens wat eten en dan lekker slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten