Dag 19 - Waitomo

Het is mistig als ik 's ochtends rond een uur of 9 opsta. Er is voor vandaag slecht weer voorspelt. Regen en onweer in de loop van de middag. Nadat ik ben uitgechecked uit het hostel rij ik met de auto naar het centrum van Hamilton. Vreemd genoeg blijft het lampje van de handrem branden, terwijl die er toch zeker niet op staat. Hmmmm, zal wel een los contactje zijn.

De hoofdstraat van Hamilton is gezelliger dan ik verwacht. Een brede, drukke straat met veel winkels en terrasjes op straat. Het zonnetje breekt door en ik ontbijt buiten op een van de terrasjes. Dan door naar een internet-cafe waar ik de volgende 2 uur zoet ben met het uploaden van foto's, bijwerken van e-mail en het plannen van de komende dagen. Ook vind ik op internet dat het handrem-lampje gaat branden als er een probleem is met het remsysteem. Shit. Internet helpt me ook met het vinden van een nabij gelegen Subaru-garage. Als ik met de auto wegrij om naar de garage te gaan, gaat het lampje van de handrem keurig uit. Mooi, probleem heeft zichzelf opgelost. Dat geeft me de gelegenheid om lekker in het zonnetje te lunchen op een terras.

Mijn volgende bestemming is Hamilton Airport. Hier staat de Alpha Aviation fabriek waar het aerobaticsvliegtuig van onze Rotterdamse vliegclub wordt gebouwd. Tenminste als ze nog bestaan, want het bedrijf is een paar keer op rij failliet verklaard en doorverkocht geweest. Met wat rondvragen op de luchthaven kom ik uit bij een kleine hangaar. En jawel hoor, daarbinnen staan 2 Alpha's in aanbouw. Oorspronkelijk een Frans toestel met de naam Robin 2160, heet het toestel nu Alpha 160. Ik word vriendelijk ontvangen en maak een praatje met de bouwers. Ze geven uitgebreid uitleg en laten van alles zien terwijl ik onbeperkt foto's mag maken. Leuk.

Maar ik ben hier natuurlijk niet alleen om te kijken, ik wil er ook in vliegen. En dat kan bij de vliegclub ernaast, die een drietal Alpha's in het assortiment heeft. Om 3 uur maak ik kennis met de instructeur die met mij mee gaat. Hij loopt keurig in uniform en het valt me op dat ook leerlingen op de club keurig in wit overhemd met epauletten, zwarte pantalon en dito schoenen rondlopen. Geeft wel wat cachet aan het vliegbedrijf.

De Alpha is al getankt en na de inspectieronde nemen we plaats in de mij zo bekende cockpit. Alleen de motorinstrumenten zijn hier digitaal in plaats van analoog. Ook heeft de Alpha een special prime-knop, maar die hoeven we nu niet te gebruiken. Het is warm en het toestel heeft net nog gevlogen. De instructeur zegt: 'doe de dingen maar op jouw manier, als ik iets geks zie zeg ik het wel'. Prima, ik zet het strobe -licht aan voordat ik de motor ga starten en de instructeur kijkt me met grote ogen aan. Zo werkt dat niet in Nieuw Zeeland. Het strobe licht gaat pas aan als je op de baan buiten de bebouwing bent, zodat je mensen niet verblind of een epileptische aanval bezorgt. Ik kan wat tegenargumenten bedenken, maar lands wijs, lands eer.

Take off gaat weer van een claustrofobisch smal en kort baantje, terwijl parallel ernaast een betonbaan met Rotterdamse afmetingen ligt. We vliegen naar het oefengebied 5 minuten verderop en krijgen clearance voor een blok tussen 2500 en 4000 voet. Moet voldoende zijn. Er zijn grote gaten tussen de bewolking waar we lekker kunnen gaan spelen. Na de HASELL-checks wat hoge bochten en dan een looping. Hij gaat wat stroefjes over de top met 3 1/2 G. Met 4G gaat het echter  prima. Vreemd, dingen werken blijkbaar toch net iets anders aan de onderkant van de wereld. Dan een half Cuban en een Quart Clover Leaf. Het lijkt of de instructeur deze figuren niet kent, of misschien hebben ze er hier een andere naam voor. Dan een mooie stallturn en een inverted half Cuban. Na nog wat rondgespeeld te hebben gaan we rollen, niet mij favoriet omdat ik daar misselijk van word. Maar goed we beginnen met de barrel roll die ik lekker hoog inzet. De instructeur kijkt me weer vreemd aan, Zo doen ze de barrel roll hier niet en hij laat me twee andere manieren zien om een barrel roll te vliegen. Een daarvan is vanuit een 45 graden rechter bocht, hoog rollen en dan in een 45 graden linkerbocht uitkomen. Interessant. Ook de aileron-roll  wordt hier wat anders uitgevoerd en zoals de instructeur hem voordoet lijkt die verdacht veel op mijn hoge barrel roll. Het is alweer bijna tijd om terug te gaan en we sluiten af met een snap roll. Die voer ik wat geweldadig uit...mooi dat het tijd is om terug naar het veld te gaan. De landing moet weer op dat enge smalle, korte baantje. Ik kom wat hoog binnenzetten en zie kostbare baanlengte onder me doorschieten. In m'n haast om de kist toch snel neer te zetten maken we nog een klein stuitertje. Ik heb wel eens netter geland. Voor 3 kwartier zuivere vliegtijd met instructeur en landing wordt NZ$ 195 in rekening gebracht. Wederom zeer betaalbaar, en dan ben ik nog niet eens clublid.

Het vliegveld ligt op de weg naar mijn nieuwe bestemming, het plaatsje Waitomo, een klein uurtje verderop. In het hostel krijg ik weer een 4-persoons dorm voor mijzelf alleen. Mooi, ik ben wel aan wat slaap toe.