Het besef van tijd ben ik kwijt. Wat ik eergisteren heb gedaan lijkt wel een jaar geleden. Mijn eerste dagen in Dubai lijken iets uit een vorig leven. Geen idee welke dag het vandaag is of welke datum. Misschien moet ik het even wat rustiger aan doen. Ik moet ook gaan beslissen wat ik verder nog wil zien van het Noordereiland. Uiteindelijk moet ik in Wellington uitkomen om de ferry naar het Zuidereiland te nemen. Ik heb nu de keuze om via de oostkust te gaan en een stadje als Napiers te bezoeken, bekend om z'n kunst en wijnstreken. Of via de westkust om bij New Plymouth wederom een grote vulkaan te bewonderen. Beide vind ik niet zo aantrekkelijk. Het weer voor de komende dagen wordt regenachtig volgens de voorspellingen. Hmmmm....een vulkaan in de wolken of wijn proeven terwijl ik liever een biertje drink. Dan maar rechtstreeks naar Wellington. Daar even tot rust komen en dan door naar het Zuidereiland. Sowieso wil ik langer op het Zuidereiland rondreizen dan op het Noordereiland en ik heb er hier alweer bijna 4 weken op zitten.
's Ochtends rij ik nog samen met Tom, Frederique en Lisa naar een andere, nabijgelegen 'Lord of de Rings'-locatie. De waterval waar Smegol een vis verschalkte. Wederom een mooi stukje natuur, al kan ik me die hele scene uit de film niet echt meer voor de geest halen. Een eigen auto hebben is toch wel heel handig in Nieuw Zeeland. Dit soort uitstapjes zijn bijna onmogelijk voor de reizigers die gebruik maken van de bus.
Tom en Frederique gaan morgen naar Wellington met de bus. Lisa rijdt vandaag met me mee naar Wellington. Het regent al de hele ochtend en het houdt ook niet op tijdens de 2 1/2 uur durende rit. Het maakt alles wat troosteloos. Ik neem een kamer in het hostel en Lisa krijgt een modderig plekje in de voortuin voor haar tent. Het hostel is bevolkt met een merkwaardig gezelschap van reizigers en hippies. Het beloofde gratis internet is er niet en de woensdagavond BBQ bestaat uit beschimmeld brood en een zak met worstjes die zo te zien ook al een aantal weken mee gaat. Lisa en ik besluiten maar om in de stad boodschappen te gaan doen en zelf pasta klaar te maken. Op het overdekte terras drinken we nog wat biertjes en kletsen wat met andere Nederlanders en Duitsers. Het is na tweeen in de ochtend als ik naar bed ga.
Het gratis contintental breakfast is net zo armetierig als de BBQ van de vorige avond. Gelukkig gister met de boodschappen al rekening mee gehouden. Mij auto staat voor de deur geparkeerd, maar mag daar niet blijven staan. Ik moet 'm gaan verplaatsen en dat blijkt een onmogelijke klus. Er is geen enkel plekje vrij in de omgeving en ik raak al snel verstrikt in de eenrichtingsweggetjes en het drukke stadsverkeer. Hopeloos zet ik 'm weer neer voor het hostel op een verboden plek. Wat ongerust door het wegtakel-incident in Auckland, wat wonder wel nog wel vers in mijn geheugen zit. Lisa komt net aanlopen en we besluiten met de auto naar Mount Victoria te rijden, waar je een mooi uitzicht over de stad hebt. Het is gelukkig droog maar wel flink bewolkt. En het waait. Het waait keihard en daar schijnt Wellington bekend om te staan: Windy Welly...
Na een kort en winderig bezoek aan het uitkijkpunt zet ik Lisa af bij de Botanic Gardens aan de rand van de stad, ook weer zo'n Lord of de Rings-locatie, en zelf rij ik door naar het Te Papa museum in het centrum. Een van de grootste en mooiste museums van Nieuw Zeeland. Zes verdiepingen met elk een eigen thema op een heel boeiende en interactieve manier tentoongesteld. Alles over de natuur, de aarde en vulkanen met een aardbevingsimulator, Maori cultuur, kunst en noem maar op. Na 4 uur kom ik hondsmoe uit het museum. Rij weer een half uur rond het hostel op zoek naar een niet bestaande parkeerplek en dan een powernap voor het avondeten. Wellington brengt me niet echt de rust die ik even nodig heb.
Morgen met de ferry naar het Zuidereiland. Daar heb ik echt zin in. Even tot rust komen en alles op een rijtje gaan zetten voor de volgende ontdekkingsreis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten