"Bij mijn volgende optreden word ik opgesloten in een gevangenis van toffees en dan lik ik me een weg naar buiten" zegt Audrey lachend. Audrey is Performance Artist en ze zit naast me in het theater. Ze nodigt me uit om morgenavond naar een ander optreden van haar te komen. Dan speelt ze een drinkspelletje met het publiek. Het publiek stelt haar vragen in de trent van "have you ever..." en als ze liegt dan drinkt ze een glas wijn leeg. Zo jaagt ze er wel een aantal flessen doorheen en wordt ze op het podium ladderzat. Jammer dat ik morgen alweer onderweg ben.
En het leek zo'n normaal dagje te worden in Dunedin. 's Ochtends lekker uitslapen en dan in het centrum op een terrasje een heerlijk ontbijtje wegwerken. Vervolgens urenlang door de stad slenteren. Museum bezoeken, wat bijzondere gebouwen fotograferen , lunchen in het plaatselijke park en een fikse wandeling naar het stijlste straatje van de wereld. En die natuurlijk beklimmen.
Maar Dunedin is een bruisende studentenstad waar altijd wat te doen is. En toevallig is er nu een Frans filmfestival en een theaterfestival. Nou een beetje cultuur kan nooit kwaad denk ik zo na al die buitensport activiteiten van de laatste tijd. Om 6 uur ga ik naar de franse film "Heat Wave" of in het Frans "Apres le Sud". Een aardig drama waarin de levens van 4 mensen vervlochten raken in de zinderende hitte van Zuid-Frankrijk. Het dramatisch einde zie je al lang aankomen en is even onheilspellend als onafwendbaar. Vervolgens ga ik naar het Octagon, het centrum van Dunedin met de centrale straten in de vorm van een achthoek. In het midden is er een theathervoorstelling met het thema vuur. Maar helaas begint het wat later dan gepland en voordat ik de eerste vlammen en explosies heb gezien ga ik alweer door naar het theater Sammy, wat verderop in de stad. Op aanraden van iemand uit het hostel ga ik daar de voorstelling Zombrulesque zien.
Zombies en Burlesque. Klinkt interessant, whatever Burlesque ook moge zijn, met zombies erin zal het wel bloederig zijn. In het theater komen Audrey en haar vriend naast me zitten. De voorstelling begint en een zombie-verteller introduceert 4 knappe zombie-dames. De muziek begint te spelen en al dansend en acterend ontdoen de zombie-dames zich van hun kledij. En zo volgt er scene op scene waarin in wisselende samenstelling zombie-dames dansend en springend uit de kleren gaan. Geniaal is de scene waarin op muziek uit Kill Bill de witte verpleegster door 4 zombies de kleren van het lijf wordt gescheurd. Het publiek is razend enthousiast, inclusief mijzelf, maar Audrey naast me spant wel de kroon. Ze gilt en roept en verzucht dan 'oh ik ben zo gelukkig nu'. Het scheelt maar weinig of ze ontdoet zich van haar kleding en springt het podium op. Na afloop van de voorstelling mengen de actrices zich onder het publiek om een praatje te maken en op de foto te gaan. Audrey kan het niet meer aan en trekt haar shirt uit en gaat met de acteurs op de foto. Interessant avondje zo :-)
Inmiddels weet ik ook Burlesque betekent: pikant, platvloers.
Morgen naar het woeste, verlaten zuiden van Nieuw Zeeland, de Catlins.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten