Buiten is het grijs, de bewolking hangt laag over en tussen de omliggende bergen en het regent gestaag. Zoals verwacht gaat het kayakken in het nabijgelegen gletsjermeer niet door. Misschien vanmiddag, als volgens de voorspelling het weer weter wordt.
Mount Cook heeft gelukkig een groot Visitors Centre waar ik een paar uurtjes kan doorbrengen. De hoogste bergtoppen van Nieuw Zeeland hebben hier al vanaf de 19e eeuw vele mensen getrokken voor beklimmingen, expedities en vakanties. Maar de bergen hebben inmiddels ook al vele levens genomen. Dit alles wordt in het bezoekerscentrum boeiend in beeld gebracht.
Het blijft regenen en om 1 uur wordt het kayakken voor vandaag definitief gecancelled. Morgen wordt het beter weer, dan proberen we het opnieuw. Ik vul de tijd met uitgebreid lunchen in een cafeetje. Wat later in de middag trekt het enigzins open en stopt de regen. Net lang genoeg voor een mooie wandeling in de omgeving met tussen de wolken door uitzicht op ruige bergen, gletsjers en snelstromende rivieren, wit van de mineralen die door de smeltende gletsjers in het water terecht zijn komen.
's Avonds vult de berghut zit met een schoolklas die hier in de bergen 2 dagen op excursie gaat. Weer eens wat anders dan de efteling. Met de leraren deel ik nu een slaapzaal.
De volgende ochtend is het wederom bewolkt maar het regent niet. Hier en daar zijn er zelfs wat gaten in de bewolking en er is goede kans dat het een mooie dag gaat worden. Het kayakken op het Tasman Gletsjermeer gaat door en met twee busjes wordt de groep naar het meer gebracht.
Net als in het Abel Tasmanpark ondergaan we hier de veiligheidsinstructies en de verkleedpartij met zwemvest en spatschort. De organisatie is als de dood dat een kayak kantelt in het ijskoude water dus zijn ze allemaal voorzien van 2 extra drijvers, een aan elke kant. Net de zijwieltjes op een kinderfiets.
Van de bewolking is slechts een smalle band overgebleven die halverwege de bergen hangt. Het meer is melkwit van de mineralen en daarin drijven de witblauwe punten van een flink aantal ijsbergen en ijsbergjes. De gids herinnert ons eraan dan 90% van de ijsberg onder water ligt en dat we dus niet te dicht bij de grote ijsbergen moeten komen. Ze zijn heel instabiel en kunnen makkelijk kantelen en zo je kayak omver werpen. We volgen de gids over het uitgestrekte meer. Nog geen 30 jaar geleden was het meer er nog niet en was dit allemaal gletsjer. Nu zien we de gletjser als een breed donker lint vol met scheuren en barsten van de tegenoverliggende berg aflopen, recht het meer in. Alleen aan de voorkant, waar de ijsbergen afbreken, is het gletsjerijs helderblauw. Tijdens het rondvaren verdwijnt de bewolking volledig en steekt Mount Cook met zijn scherpe besneeuwde top fier uit boven de bergen rondom het meer. Het kalme, witte water waarin de grillig gevormde ijsbergen ronddobberen met het ruige berglandschap daaromheen is betoverend mooi.
Maar de gids heeft een missie. Hij schept er een zichtbaar genoegen in om hard met zijn kayak tegen ijsbergjes aan te varen om ze te laten kantelen waarna hij ze te lijf gaat met zijn ijsbijl zodat de ijsbrokken in het rond vliegen. Op mijn vraag hoeveel ijsbergen hij al in zijn leven heeft vermoord lacht hij schaapachtig. Het sarcasme was 'm vast niet helemaal ontgaan. Maar goed, zijn gehak heeft een doel. Het verzamelen van ijsblokjes voor de whiskey die we na afloop krijgen. Twaalf jaar oude whiskey met duizend jaar oud ijs. Wel leuk bedacht.
De rest van de middag breng ik door op een mooi uitkijkpunt, gevonden na een wandelingetje in de bergen. In het gras, lekker uit de wind en in het zonnetje met prachtig uitzicht op Mount Cook een boekje lezen. Heerlijk relaxen zo.
Terug in de berghut heb ik een aardig gesprek met Dean Buchanan. Een, naar nu blijkt, best bekende Nieuw Zeelandse kunstenaar die hier een maandje in de bergen werkt aan wat opdrachten. Het is een beetje zonderling figuur met een grote voorliefde voor Nazi curiosa. Trots laat hij me een foto zie van hem in een gala SS-uniform. Tsja... je komt wel bijzondere mensen tegen zo.
Morgen gaan we weer verder op reis, maar ik weet nog niet precies wat te doen en waarheen. De opties zijn eindeloos.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten