Vanuit de openslaande deuren van het hostel zie ik besneeuwde bergtoppen. Vanuit de andere ramen een groen maar ruig berglandschap. Ik ben in Arthur's Pass, een plaatsje midden tussen de Westkust en de Oostkust, gelegen in de Zuidelijke Alpen. Een langgerekt bergmassief met veel wintersportplaatsjes. Jammer dat het hier nu zomer is, ik zou graag willen snowboarden in plaats van wandelen.
Vanochtend werd ik om 6:58 wakker, 2 minuten voordat mijn wekker zou afgaan. Het plaatsje Punanaiki is bekend om zijn merkwaardige rotsformaties die bestaan uit gestapelde laagjes. Ze heten daarom Pancake Rocks. Een mooie formatie van die rotsen ligt in zee. Bij hoog tij en flinke golven wordt het water door gaten in de rotsen geperst en dat zorgt voor indrukwekkende fontijnen. Om 7.25 is het hoogtij en ik wandel vanuit het hostel naar de rotsformaties, waar een heuse toeristische attraktie van is gemaakt met een keurig aangelegd pad met overal uitkijkpunten en bijbehorende informatiebordjes. Op dit vroege tijdstip ben ik vrijwel de enige die hier rondloop en het moet gezegd, het ziet er best mooi uit allemaal. Maar helaas waar ik ook kijk, geen fontijnen uit de beroemde 'blowholes'. Zou er te weinig golfslag zijn of heb ik me vergist in het tijdstip van het tij ?
Het is prachtig zonnig weer en ik heb de hele dag de tijd. Na mij Pancake-bezoek en ontbijt loop ik een 3 uur durende wandelroute in de omgeving. Eerst volgt die een tijdje de rivier en gaat dan de jungle in om vervolgens plotseling stiekum het ernaast gelegen bergje over te steken. Kost me weer wat zweetdruppeltjes.
's Middags rij ik naar Greymouth, een wat groter plaatsje aan de kust met telefoon en internetbereik. Goed om even bij te tanken. Letterlijk en figuurlijk. Dan door naar Arthur's Pass via de toeristische route. Een mooie slingerweg die me steeds dieper het berglandschap in voert. Aangekomen bij het hostel blijkt het verlaten en op slot. Geen eigenaar te bekennen. Dan maar een biertje drinken in een cafeetje dat ik in de buurt gezien heb.
De mensen hier in de bergen zijn ook ander anders. Typisch bergvolk. Standaard een baard, verschoten broek met een houthakkersblouse en zware bergschoenen. Daarbij een bijna onverstaanbaar accent waarbij elk woord wordt afgeknauwd. Maar ach, gelukkig wel vriendelijk. De sleutel van het hostel blijkt onder de mat te liggen en ik betaal 5 dollar extra voor een niet bestaande wifi internet verbinding. Vannacht zijn er nog 4 andere gasten in het hostel. Een Brit die het hele eind van het uiterste Noorden (Cape Reinga) tot het uiterste Zuiden (Bluff) aan het wandelen is. Zo'n 3000km! Twee Maleisiers en een Alaskiaan. Allemaal vriendelijke mensen in een huiselijk hostel met een prachtig uitzicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten