Dag 38 - Fietsen met Hector Dolfijnen

Om half 8 gaat de wekker en om 8 uur wandel ik het hostel uit op weg naar het haventje van Akaroa. Voor vandaag heb ik een combi-activiteit geboekt. 's Ochtends zwemmen met dolfijnen en 's middags mountainbiken.

Als 7 mensen zich in een wetsuit hebben gehesen gaan we aan boord van de boot die ons bij de dolfijnen brengt. Het is lekker weer met een stevig windje wanneer we de haven uitvaren de baai in. Onderweg vertelt de tourbegeleider nog wat over de Hector Dolfijn. Zo komen we te weten dat dit de kleinste dolfijnsoort ter wereld is, met een lengte van ongeveer anderhalve meter en dat deze alleen in Nieuw Zeeland voorkomen. Verder is het beest beschermd omdat er nog maar tweeduizend van zijn. Ze zijn ook nieuwsgierig en speels. Nou dat willen we dan wel eens zien.

Buiten de baai op zee blijven we vlak bij de kust, zoekend naar de dolfijnen. Al snel worden ze gespot en zet de boot koers naar de zwarte rugvinnen die af en toe boven water komen. Een paar dolfijnen komen even dicht bij de boot, maar verdwijnen dan weer. Blijkbaar geen zin om te spelen. Het zoeken gaat zo even door tot er wat dolfijnen dicht genoeg bij de boot blijven. Via een trapje gaan we allemaal het koude water in. Drijvend in ons wetsuit worden we door de tourbegeleider gemaand om onder water geluiden te maken. Hij staat op de achtersteven en wijst en roept 'daar zijn ze', en dan weer een andere kant op '...en daar ook'. Er staat een stevige deining en tussen de golven door probeert iedereen een glimp van de dolfijnen te zien. Maar die komen niet dichterbij en na een kwartier spartelen gaat iedereen weer aan boord. De zoektocht begint weer opnieuw. Even later gaan we weer te water als er dolfijnen zijn gespot. Ze komen nu wel dichterbij. Zoeven onder water tussen ons door en verdwijnen dan weer. Ondertussen staat de tourbegeleider vanaf de achtersteven enthousiast te roepen. We spartelen nog even vruchteloos in het water en gaan dan weer aan boord. Wederom op zoek naar dolfijnen die wel even willen spelen. Er staat een stevig windje en het is best koud. Dit is toch niet helemaal wat ik verwacht van zwemmen met dolfijnen. Maar goed, even later is het weer raak en worden we allemaal weer de zee in gemanouvreerd. Een paar dolfijnen zwemmen naar de groep, draaien er eens nieuwsgierig omheen, zoeven er met hoge snelheid doorheen en zijn dan weer verdwenen. Enthousiast roept de tourbegeleider vanaf de achtersteven 'fantastisch he, dat is het dan, zwemmen met echte wilde dolfijnen, nu moeten we weer terug naar de haven'. Aan boord op de terugweg zit ik met enigzins gemengde gevoelens. Ik snap ook wel dat het wilde beetsen zijn die je niet kunt dwingen om te komen spelen, maar zo'n beest snapt toch ook wel dat ik voor die NS$ 140 verwacht dat hij minstens even een salto uit het water recht voor mijn neus moet maken...

Terug bij het hostel is er wat onduidelijkheid over het tijdstip waarop ik ga mountainbiken. Dat geeft me even de kans om een wasje te doen en lekker aan het water te lunchen. Dan mag ik een mountainbike uitzoeken bij het activiteitenkantoortje. Er staat nogal wat roestig, kapot spul, maar met even zoeken heb ik een fiets gevonden waarbij de remmen het doen en de banden in orde lijken. Er zit zelfs een reparatiesetje met fietspomp bij. Met een busje word ik een stijle berg opgereden net buiten het plaatsje. Met een kaartje in m'n hand en de verplichte fietshelm op is het nu aan mij. Ik zou natuurlijk direct weer de stijle berg af kunnen rijden, maar dan ben ik binnen een kwartier weer terug in Akaroa. Ik besluit dus wat van de omgeving te gaan verkennen. Een weg volgt de toppen van de bergkam die uitkijkt over de baaien beneden me. Prachtig uitzicht. Na een tijdje zo rondgefietst te hebben, waarbij heel wat stijle heuveltjes bedwongen zijn ,ga ik tevreden met mezelf nog even in de berm liggen om uit te rusten en van het zonnetje te genieten. Een Frans gezinnetje komt langswandelen en ik begroet ze met een vrolijk 'Bonjour'. Na een kwartiertje is het welletjes en begin ik aan de snelle afdaling naar het dorp. De weg naar beneden is erg stijl en ik moet soms stevig remmen om niet uit de bocht te vliegen. Onderweg groet ik weer het wandelende Franse gezinnetje. Plots bedenk ik me dat ik m'n fietshelm in de berm boven heb laten liggen. Enigzins vloekend begin ik weer aan de tocht omhoog om het ding op te halen. Het laatste stuk loop ik met de fiets aan de hand want dan is het zo stijl dat lopen sneller gaat dan fietsen. Het Franse gezinnetje kijkt me verbaast aan als ik ze nu opnieuw passeer. Tsja, wat is helm in het Frans ? Met m'n helm op begin ik weer opnieuw aan de afdaling en passeer opnieuw in volle vaart het Franse gezinnetje. 'Bonjour' roep ik wederom vrolijk. Het gaat lekker hard en ik ben goed bezig tot ik plots een sissend geluid hoor en dan op m'n velg rijd. Ja hoor, een lekke achterband. Ik wandel met de fiets tot een plek waar het een beetje vlak is om de schade kan bekijken. Wat een geluk, in het reparatietasje zit een reserve binnenband. Wat een pech, de reserveband heeft zo'n smal wielrenfietsventiel en daar past het fietspompje niet op. Enigzins vloekend begin ik aan de lange afdaling in de brandende zon naar het dorp met de fiets aan de hand. Het Franse gezinnetje heb ik gelukkig niet meer gezien.

Tsja, het kan niet altijd meezitten. Morgen weer verder op reis. Hopelijk blijft het weer de komende dagen goed want ik heb vreselijk de behoefte om weer eens te gaan vliegen.