Dammmm, ik word wakker met een stevige buikpijn. Klam zweet op m'n voorhoofd en ik voel me niet echt geweldig. Dat mag niet gebeuren, het is wederom een prachtige dag om te vliegen. Snel op internet opzoeken wat dit nu weer is. Hmmmm, nog maar een levensverwachting van 2 uur... dat schiet dus ook niet op. Ik ijsbeer wat door m'n kamer, probeer wat te liggen, dwing mezelf wat te eten en een kop thee te drinken. Dit moet overgaan. En zowaar om half 10 trekt de pijn met wat geborrel en gesis in mijn buik weg, net op tijd voor de briefing van 10 uur.
Om half elf sleurt het sleepvliegtuig ons weer de lucht in. Naar 3000 voet en dan gaan we er meteen stevig tegenaan. Eerst wat aerobatics. Wat hoge bochten in serie (lazy eights), wat ei-vormige loopings en een stallturn. Daarna oefenen we stalls en spins en het herstel daarvan. Dat gaat allemaal lekker en de volgende vlucht doen we weer een serie andere oefeningen. De take off gaat nu een stuk vloeiender dan mijn eerste van gisteren. De daaropvolgende vluchtjes gaan we het circuitwerk oefenen. We zijn net opgestegen en verlaten het veld of Grizz gooit de kabel los. Gesimuleerde kabelbreuk. Scherpe draai en snel weer landen. De volgende vlucht gooit Grizz de kabel los als we net tien meter boven de grond zijn. Enige optie is neus naar beneden en recht vooruit landen. Gelukkig is het veld lang genoeg. Dan nog een paar circuitjes om het landen te perfectioneren. Inmiddels doe ik al het vliegwerk en de radio zelf. Tevreden met het resultaat gaan we lunchen in het gezellige cafeetje op het veld.
Om een uurtje of 3 gaan we weer aan de slag. Waarschijnlijk een beetje een lunchdip want mijn handen en voeten zijn niet helemaal meer gecoordineerd. Achter me hoor ik Grizz foeteren dat hij zeeziek wordt van mijn gewaggel. Het tweede vluchtje gaat gelukkig een stuk beter en ik land keurig op de vooraf afgesproken plaats. Ik geef aan dat de volgende mijn laatste vluchtje van de dag wordt. Ik vind het wel weer welletjes. Grizz is het hiermee eens en stapt uit. "Grizz where are you going ?" vraag ik nog enigzins onschuldig. "You are on your own now" is zijn korte antwoord.
Solo. Verdorie dit vluchtje wordt mijn solo. Geen foeterende Grizz meer achterin. Niemand om me het leven te redden als ik echt stomme dingen doe. Helemaal mijn verantwoordelijkheid om mezelf en de kist veilig op te laten stijgen en weer te laten landen. Maar ik voel mezelf er wel klaar voor. Ik doe de preflight checks vanaf m'n briefje: CBSIFT CBE. Geef oke om de kabel aan te laten haken. De wing runner (man aan de vleugel) seint alles veilig. Via de radio geef ik het sleeptoestel opdracht om de sleep te beginnen. Daar gaan we. Ik volg netjes het toestel voor me en in no time vlieg ik een klein metertje boven het gras. Dat gaat lekker snel zo. Het sleeptoestel komt ook los en samen beginnen we de wijde klimmende bocht tot midden boven het veld. Ik voel me wel relaxed zo alleen in de kist en vrolijk fluit ik een liedje. Er is toch niemand die me nu horen kan. 1500 voet boven het veld gooi ik de kabel los en daar zweef ik. Ik maak wat bochten en zorg dat ik in de buurt van het veld blijf. Hoewel het een warme dag is, staat er geen wind en is er weinig beweging in de lucht. Als ik 500 voet gedaald ben meld ik via de radio dat ik aan het landingscircuit ga beginnen. Weer wat checkjes waaronder even kort de luchtrem uitproberen. Die werkt. Langzaam glijdt de kist parallel aan het veld naar beneden. De bocht naar het dwarsbeen neem ik flauwtjes zodat ik de hele tijd het veld in het oog kan houden. Een stukje rechtuitvliegen en dan een redelijk stijle bocht naar final. De baan ligt recht voor me en ik mik op de bandenrij helemaal aan het begin. Luchtremmen uit. Die hebben stevig effect en het toestel zakt als een baksteen. Prima zo. Met de luchtrem regel ik het glijpad naar het mikpunt. Snelheid is goed. Dan ben ik alweer vlak boven het veld. Neus ietsjes omhoog om af te vangen en langzaam laat ik het toestel op het gras zakken. Rem aantrekken en even later sta ik stil en kantelt de zwever op een van z'n lange vleugels. Wowww, dat ging best lekker. Grizz komt aanwandelen en feliciteert me met mijn solo en de nette landing. De rest van de dag loop ik met een grijns van oor tot oor. Tijd voor een biertje.
Na het avondeten in het cafeetje wordt ik afgezet bij de Hot Tubs. Hier krijg ik buiten in de koele avondlucht een eigen houten vat gevuld met heerlijk warm water. In de warmwaterkachel worden wat houtblokken gegooid en een grote schoorsteen begint direct driftig te roken. Ik laat me tot m'n kin in het warme water zakken en kijk uit over de bergen en een meertje. Heerlijk genieten en ontspannen na 2 drukke dagen.
De zweefvlieglessen zijn nu voorbij. Morgenmiddag proberen om samen met Grizz een lange vlucht te maken hoog boven de bergen. Gliding the waves...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten