Vrrrooemmmmmmmm. Met een luid, zwaar en diep geronk passeert de zilveren P-51 Mustang als hij snelheid maakt op de startbaan, loskomt en dan stijl de lucht in klimt. Een Spitfire en P-40 Kittyhawk volgen met een even indrukwekkend gedreun van hun motoren. Warbirds over Wanaka, een driedaagse vliegshow met voornamelijk historische vliegtuigen uit de 1e en 2e wereldoorlog.
Het is nog steeds prachtig weer, geen wolkje aan de hemel en de zon schijnt meedogenloos. Een laag hek scheidt de bezoekers van de startbaan. Het is maar een tiental meters, zo dichtbij de startbaan kom je niet bij een Europese vliegshow. Ook lijken de vliegshow regelementen hier een stuk soepeler. Het is niet ongewoon dat vliegtuigen over het publiek heen vliegen tijdens hun demonstraties. Twee grote tribunes kijken uit over de startbaan. Maar daar heb ik geen toegang toe met mijn algemene 3-dagenpas. Verder zijn er de gebruikelijke eet, drink en souevenirkraampjes. Een vreemde eend in de bijt is een grote gunshop, met een ruime uitstalling van allerlei geweren. Afrekenen en meenemen.
Om 10 uur 's ochtends begint de show met een spectaculaire opening. Dramatische muziek, grote explosies, vuurwerk en laag voorbijrazende vliegtuigen. De stemming is gezet en in een onvermoeibaar tempo volgen de demonstraties elkaar op. Schijnluchtgevechten waarbij verschillende vliegtuigen elkaar achtervolgen en regelmatig laag over de startbaan razen. Een P-40 Kittyhawk is voorzien van echte .50 mitrailleurs in de vleugels en schiet korte salvo's met losse flodders af terwijl hij op het publiek afvliegt. Je ziet de vlammen uit de vleugels komen terwijl de staccato knallen echo-en tussen de omliggende bergen. Er is weinig fantasie voor nodig om in te beelden hoe zo'n luchtaanval er in de 2e wereldoorlog moet hebben uitgezien.
Ook de bommenwerpers geven een mooie show. Ze vliegen laag over het veld met hun bomluiken open, gevolgd door een zware explosie op de grond met een grote vuurbal die tientallen meters de lucht in wordt geblazen. Hoewel dit een flink stuk van het publiek af plaatsvindt voel je de hitte van de vuurzuil. Indrukwekkend is ook een schijnluchtgevecht tussen 3 eerste wereldoorlog vliegtuigen. Langzaam en laag circelend over het vliegveld zie je de sjaal van de piloot wapperen terwijl de je motor hoort sputteren. Deze oude vliegtuigen konden de gasstand niet regelen, de motor was simpel aan of uit. Ook zie je mooi hoe primitief de besturing toen werkte. Met een systeem van kabels en katrollen wordt de vleugel verbogen om een bocht in te zetten.
Natuurlijk zijn er ook de gebruikelijke vliegshow demonstraties. Een bekende Red Bull airrace piloot vliegt een adembenemende aerobatics show met duizingwekkende figuren. Zo tolt hij 11 keer om zijn assen in een inverted flat spin. Mooi formatievliegen door 6 oude Harvards (T6 Texans) en in de korte pauze 's middags een heel indrukwekkende show van een groot radiografisch bestuurd modelvliegtuig. Ik stond net bij een eetkraampje toen die show startte en ik twijfelde even of het echt was. Wat een onmogelijke figuren.
De Nieuw Zeelandse luchtmacht heeft geen straaljagers meer. Enkel nog wat helicopters en propellorvliegtuigen. Maar een aantal oude straaljagers zoals de Vampire en de Strikemaster komen voorvliegen met een indrukwekkend gebulder van hun oude motoren. Ook wordt een show gegeven door Beechcraft met hun nieuwe opleidingsvliegtuig de T6 Texan II. Het begeleidende commentaar lijkt op een verkooppraatje van een autoverkoper. Jammer genoeg onbetaalbaar voor de gewone man.
Ik verdeel het bekijken van de shows over de 3 dagen zodat ik ook tijd heb om wat rond te lopen. Reenactors (mensen die als hobby een historische gebeurtenis naspelen) voeren kleine veldslagen op de grond uit tussen de Duitsers en de geallieerden. Ze gaan behoorlijk in hun rol op. Na afloop heb ik een praatje met een 'soldaat' in een SS-uniform. Met een zwaar duits accent vertelt hij over zijn hobby. Beetje merkwaardig. Ik bezoek ook Peter nog, met wie ik anderhalve week geleden hier in een Tiger Moth heb gevlogen. Verder is er een Zwitser die zijn eigen 2e Wereldoorlogtoestel heeft gebouwd, een Focke Wulf 190, en hij blijkt ook Yak 52's te verkopen. Ik neem zijn kaartje mee, kan altijd interessant zijn. Op zondag bezoek ik tussendoor nog even de schietbaan tegenover het vliegveld om met de .22 en de shotgun te schieten. Wederom niet slecht geschoten, met de .22 bijna een perfecte score op de 20 meter baan.
De afsluiting van de vliegshow is weer bijzonder spectaculair. Een gesimuleerde aanval op een vliegveld. Vrijwel alle vliegtuigen zijn in de lucht en scheren laag over het veld en bevechten elkaar in de lucht. Grote explosies op de grond blazen het decor op, zoals een V2 raket die op het punt staat gelanceerd te worden. In de lucht circelen 'aangeschoten' vliegtuigen met een dikke rookpluim omlaag om dan in een verweg gelegen rivierbedding te duiken, net alsof ze gecrashed zijn op de grond. Dit alles onder opzwepende muziek en oorlogsgeluiden. Heerlijk dat was 3 dagen volop genieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten